„Gorzkie mleko”. O agonii duszy.

La teta asustada, czyli gorzkie mleko. Mleko smutku. Film, obok którego nie można przejść obojętnie. I nie ze względu na nagrody, jakimi został obsypany, ale przez wzgląd na tematykę, jaką poruszą. Przez sposób ujęcia tematu i przez emocje, jakie w nas obudzi.

Read Full Post »

SZTU.KULTURA: o zmianach słów kilka

Nieukrywane poczucie dumy, szczerej wdzięczności zakrapiane szczęściem, przy jednoczesnym poczuciu zażenowania, znacznie podwyższonym poziomie motywacji, determinacji i chęci do działania zdecydowanie funkcjonuje w moim osobistym słowniczku pod hasłem: „uczucia ambiwalentne” ;)

Tak więc, zanim przejdę dalej, spieszę żwawo z naszkicowaniem sytuacji, wyjaśnieniami i przedstawieniem stanu rzeczy,  czyli już tłumaczę, o co chodzi i jak się sprawy mają. Otóż, odpowiadając na coraz częstsze, (przemiłe – za co serdecznie dziękuję) pytania osób zaniepokojonych malejącą blogową aktywnością Sztukultury, chciałabym wyjaśnić, iż wcale nie zasnęłam snem zimowo-wiosennym, jedynie zbierałam siły przed nowym rozdaniem. I tak oto wracam do Was z nowościami, zmianami i niespodziankami.

SZTUKULTURA już niebawem przywita Was taką samą porcją historii sztuki, ale okraszoną tym, co mi jeszcze w duszy piszczy. Uchylając rąbka tajemnicy, zdradzę, że razem słuchać będziemy skrzypienia teatralnych desek, powąchamy zapach papieru nowych książek i sprawdzimy, co do powiedzenia mają mistrzowie sztuki filmowej. Będzie więcej do oglądania, słuchania i myślenia o.

Będzie dużo ciekawiej.

Read Full Post »

Kiedy nie ma się nic do powiedzenia, najlepiej po prostu milczeć, czyli „Klimt” w reżyserii Raoula Ruiza

Kiedy się nie ma nic do powiedzenia, najlepiej po prostu milczeć. Kiedy kręci się film, dobrze przynajmniej wiedzieć o czym. Szkoda, że zapomniał o tym Raoul Ruiz, tworząc jeden z najbardziej żenujących obrazów, jakie przyszło mi oglądać.

Read Full Post »